Bu olumsuz bir yazı,ben olumsuz bir insanım.

Yeni kıtayı keşfetmişçesine bir süsle püsle herkesin bildiği şeyleri, hayata dair olağanötesi çıkarımlar yapıyormuş gibi söylemek zayıf noktamız ve benimde bittabi(bu da bir genelleme,bir zayıflık).İnsan olmakla bencil bir köpek olmak arasında gidip geliyoruz bence.Bence dememe ne  gerek var?Ben yazıyorum tabi bence olacak,ama bence dersem benim gibi düşünmeyenlerle de ufak bir yakınlık kurmuş olacağım,ah ne sinsiyim.Ben olumsuz bir insanım,anlaşılmayı beklerim,anlaşılmak için canımı dişime takar çalışırım,ödevlerimi günü gününe yaparım,hep olmasa da insanlara iyi davranırım,gerekirse anlaşılmak için dır dır 3 saat konuşabilirim,anlaşılamam belki diye korkumdan aynı şeyi defalarca farklı cümlelerle,farklı üslupta,farklı zamanlarda söylerim.Bu anlaşılma kaygım manyak gibi herkese karşı değil tabi.Sadece en yakınım beni anlasın bana hiç bişey olmaz diye düşünürüm,hatta geri kalan herkes için ne düşünürse düşünsün çokta fifi deme arsızlığında bulunurum hem de yüzlerine.Manyak değilim ya da öyle sanıyorum,işe girerken sağlık raporu lazım gelmişti de psikolog formaliteden muayenesinde bir psikolojik sorunun var mı demişti,psikoloğun iyimserliğine gel.Var,ben bunun farkına varabilecek kadar kendimi tanıyan bir bireyim ,bununla yüzleşecek kadar da cesurum,evet var. gibi bir cevap bekliyor? Tabiki beklemiyor nasılsa kimse he deme, bende sağlam der geçerim diye sinsilik yapıyor. İnsan olmakla bencil ve sinsi bir köpek olmak arasında gidip geliyoruz bence.

Ben kurban olarak seçtiğim ve beni anlamasını beklediğim en yakınım,beni anlamadığında bunalımlara girerim.Zaten bunalımlara girmem için böyle elle tutulur bir nedene bile gerek yok,ben 10 saniyede bunalıma girebilirim,aylarca yıllarca da çıkmam,bunalımdan bunalıma koşarım,böyle de inatım. İnsan olmakla bencil, sinsi ve inat bir köpek olmak arasında gidip geliyoruz bence.